วันศุกร์ที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2559

เสือ ที่วัดหลวงตามหาบัว

              ด้วยหลายวันที่เป็นข่าว ว่ามีการเข้าไปย้ายเสือที่วัดหลวงตามหาบัว ที่วัดป่า จังหวัดกาญจนบุรี  หรือวัดเสือ ตั้งอยู่ที่ ตำบลวัดสิงห์ อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี วัดนี้ได้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2537 โดยที่เริ่มจากการที่ได้ทำวัดให้เป็นสถานที่วิปัสนา เรื่องราวชองเสือ ได้เกิดขึ้นมื่อมีชาวชาวบ้านได้ช่วยลูกเสือ ที่แม่ของมันได้ถูกนายพราน สังหาร ซึ่งเจ้าอาวาสก็รับไว้ในขณะที่ไม่มีใครรับ ซึ่งท่านก็ได้ดูแลเป็นอย่างดี ตอนแรกก็รับมา 7 ตัว และก็ได้เกิดขยายพันธุ์ที่วัดอีก 10 ตัว และได้ช่วยเหลือจากป่าอีก 17 ตัว เมืองไทยนั้น ก็เป็นแบบชาวพุทธอะไรๆ ก็จะยกให้วัด ไม่ว่าจะเมื่อก่อนที่ทั้งหมา แมว อีกหลายอย่างก็จะปล่อยวัด จนเป็นคำพังเพยที่เรียกได้ว่าเวลาที่ ใครไม่เอาไหน แล้วเหลือระอา ก็จะบอกว่าตัดหางปล่อยวัด ซึ่งด้วยเหตุนี้ ทุกวันนี้ก็น่าจะยังมีอยู่ ทำให้วัดนั้นต้องมีภาระมากขึ้น แต่ด้วยที่ทางวัดก็มีการดัดนิสัย ความดุร้ายของสุตว์ป่าด้วยการทำโทษ ด้วยการที่เวลาสัตว์โมโหและขู่คำราม ก็จะสาดด้วยน้ำ ทำให้เสือนั้นก็จะมีท่าทางที่อ่อนโยนลงมา เมื่อเสือก็เป็นสัตว์ป่าในห่วงโซ่อาหารชั้นบนสุดของระบบนิเวศน์ในป่า และยังเป็นสัตว์คุ้มครองด้วย การเลี้ยงก็ต้องมีค่าใช้จ่ายที่เรียกว่าสูงพอสมควร
แต่เมื่อก่อนนั้นก็ไม่มีการดำเนินการด้านกฏหมายอะไร ครั้นเมื่อปล่อยให้ผ่านไปนาน เมื่อเสือชินที่จะอยู่กับมนุษย์ และการดำรงชีพในป่านั้นก็แทบจะทำไม่ได้ เพราะหากินไม่เป็น แต่มาวันนี้ กฏหมายเขาไปเอาผิดต้องโยกย้ายหาที่อยู่ใหม่ โดยที่เป็นการผิดกฏหมาย มีสัตว์ป่าคุ้มครองในความครอบครอง และจัดเก็บรายได้ โดยการเก็บเงินจากนักท่องเที่ยว คนไทย 300 บาท คนต่างประเทศ 500 บาท ซึ่งต่างก็ยิมยอมที่จะจ่าย เพราะเป็นการดูแลเสือไปในตัว ทั้งยังได้ถ่ายรูปกับเสืออย่างใกล้ชิดอีกด้วย ซึ่งเสือในวัดนั้น ก็อยู่ในความดูแลของเจ้าอาวาส หลวงตาจันทร์ แต่ก็ไม่ได้ยืนยันว่า มีการค้าขาย หรือทารุณกรรมแต่อย่างใด เพียงแต่ หลวงตาบัวแสดงให้เห็นถึงความอยู่อย่างสันติ ของคนกับสัตว์ป่า ได้อย่างสมบูรณ์ โดยเสือที่อยู่ภายในวัดก็จะเป็นพันธุ์ เสือโคร่งอินโดจีน (Panthera tigris corbetti) เสือเบงกอน มีถิ่่นกำเนิดแถบเอเชีย ลาว ,พม่า ,กัมพูชา,มาเลเซีย จีนด้านตะวันออกเเละประเทศไทย เสือและสัตว์ป่าหลายประเภท ก็กำลังจะสูญหายไปจากป่า ก็อาจจะส่วนหนึ่งกมาจากการขยายเขตที่อยู่อาศัย และที่ทำกินของมนุษย์ นั่นเอง แต่เมื่อเข้าไปค้นที่วัดก็เจอเสือ พยัคฆ์ ที่เรียกได้ว่า 134 ตัว และหนังเสือ ซากเสือ ลูกเสือ เขี้ยวเสือ โดยราคาในตลาดมืดก็สูงมาก ไม่ว่าจะเป็นหนังเสือ ที่ราคาที่เกินกว่า 1 ล้าน 2 แสน ขึ้นไป โครงกระดูก 7 หมื่น ซากเสือ แสนแปด อวัยวะเพศเสือ ( ตัวผู้ ) ราคา 4 หมื่นห้า ลูกเสือตัวละ 1 แสนบาทขึ้นไป เรียกได้ว่าอวัยวะเป็นเงินมากกว่ามนุษย์เสียอีก โดยคนจีนก็เชื่อว่า เมื่อกินอวัยวะเพศเสือแล้วก็จะเป็นการเพิ่มกำลังวังชา ซึ่งความจริงแล้วก็ยังไม่มีการรับรองจากแพทย์อย่างเป็นทางการ พูดถึงเขี้ยวแล้ว ทางเรา อาหารเสริมลดน้ำหนัก ก็ขอเสริมให้อีกหน่อยว่าเมื่อความเชื่อว่าเสือนั้นเปฯจ้าวป่า และมีอำนาจ ในขณะเดียวกันก็มีเสน่ห์ ในตัว เพราะมีนังเลงพระเมืองไทยนั้นก็นิยมเขี้ยวเสือ ที่โด่งดังก็จะเป็นเขี้ยวเสือ หลวงพ่อปาน วัดมงคลโคธาวาส ( วัดบางเหี้ย ) ที่ต่างก็อยากได้ เพราะถ้าเข้าตาเซียน จะมีการซื้อขายสูงถึง หลายล้านบาทเลยทีเดียว โดยเอกลักษณ์ที่ว่า หน้าหนู หูแมว ตาลูกเต๋า  และจารด้วยอักขระเลขยันต์ กอหญ้า มีทั้งพิมพ์หุบปากและพิมพ์อ้าปาก และก็มีงาแกะเสือ เขี้ยวแกะเสือ หลวงพ่อเฮง วัดเขาดิน จังหวัดนครสวรรค์  รวมไปถึงอาจารย์เฮงไพรวัลย์ อีกด้วยซึ่งเมื่อก่อนนั้น ท่านได้ให้ชาวบ้านนั้น นำเขี้ยวเสือมาแกะ และท่านก็จะปลุกเสกให้ เพื่อเป็นเครื่องรางของขลังพกพาติดตัว คุ้มครองให้พ้นจากภยันตรายทั้งปวงนั่นเอง ไม่ได้ให้มีการฆ่าหรือทารุณกรรมสัตว์ แต่อย่างใด แล้วเมื่อมีคนนำไปใช้ติดตัวก็บังเกิดเรื่องราวดีๆ ก็จะเกิดความศรัทธา และยังมีอีกหลายอาจารย์ที่นำหนังหน้าผากเสือมาทำตะกรุด และเป็นที่ต้องการของผู้มีเงินก็เลยทำให้ราคาแพงมหาศาลนั่นเอง ต้องเป็นของแท้เท่านั้นนะคะ   มาวันนี้ เมื่อย้ายเสือไปก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายอีกเหมือนเดิม และการที่จะให้คืนสู่ป่านั้น ก็น่าจะเป็นการยาก เพราะด้วยที่มีจะนวนมาก และก็ยังไม่คุ้นชินกับป่า การหาอาหารเองก็คงเป็นเรื่องที่ยากลำบากเสี่ยงต่อการเสีบชีวิตเป็นอย่างมากเลยทีเดียว ควรที่จะหาทางออกร่วมกันที่ดีกว่านี้ อาจจะให้อยู่ไปก่อน ถ้าพร้อมถึงจะย้ายหรือไม่ฝึกให้คุ้นชินกับป่าก่อนแล้วจึงปล่อยไป แต่กระนั้นผืนป่าก็ใช่ว่าจะปลอดภัย เพราะมนุษย์ก็ยังจ้องที่จะล่าอยู่นั่นเอง เพราะตราบใด ที่ยังอยากมีผู้ที่ยังอยากได้ ครอบครอง อยู่ ก็คงจะสาบสูญได้ในเวลาไม่นาน
จะบอกว่าเป็นสวนสัตว์เปิด ก็คงไม่แปลก แต่แปลกตรงที่ไม่มีการกักขังในกรง ที่แยกแยะว่าสัตว์เลย  เลี้ยงด้วยความเมตตา